Certyfikat TÜV SÜD H2-ready pomaga uzyskać gotowość do technologii H2, oferując standardy kwalifikacyjne dla materiałów i certyfikację dla elektrowni gazowych.
Certyfikat TÜV SÜD H2-ready pomaga uzyskać gotowość do technologii H2, oferując standardy kwalifikacyjne dla materiałów i certyfikację dla elektrowni gazowych.
Przewiduje się, że wodór będzie odgrywał znaczącą rolę w kilku gałęziach przemysłu i najprawdopodobniej zastąpi gaz ziemny jako nośnik energii wolny od CO2. W związku z tym uzasadnione jest oczekiwanie, że komponent (np. rura lub zawór) lub kompletny system (np. elektrownia) pierwotnie przeznaczony do gazu ziemnego przejdzie na wodór w pewnym momencie swojego życia.
To potencjalne przejście na wodór powinno zostać uwzględnione we wstępnym projekcie komponentu lub zakładu, aby zapewnić, że będzie on gotowy do wykorzystania wodoru w przyszłości. W branży nazywa się to "gotowością H2".
Gotowość do pracy z wodorem lub gotowość do pracy z H2 odnosi się zatem do zdolności komponentu lub systemu do pracy z wodorem w przyszłości. Aby osiągnąć globalne cele w zakresie redukcji emisji CO2, wodór częściowo lub całkowicie zastąpi w przyszłości gaz ziemny. W rezultacie komponenty i systemy, które dziś są zasilane gazem ziemnym, prawdopodobnie będą zasilane wodorem w przyszłości. Oznacza to, że materiały i komponenty muszą być zaprojektowane i dostosowane do wykorzystania wodoru.
Wodór będzie również w przyszłości częściowo lub w całości wykorzystywany przez elektrownie z turbinami gazowymi.
TÜV SÜD rozróżnia certyfikaty H2 ready dla materiałów lub komponentów oraz dla elektrowni gazowo-parowych. Dla obu certyfikatów eksperci TÜV SÜD opracowali standard kwalifikacji i certyfikacji, aby zapewnić najlepszą w swojej klasie obsługę. Certyfikacja jest obecnie przeprowadzana na zasadzie dobrowolności. Jednak wkrótce w prawodawstwie pojawi się temat gotowości H2 na poziomie UE (Taksonomia UE) lub na poziomie krajowym. W niektórych przypadkach certyfikacja przez stronę trzecią może wkrótce stać się obowiązkowa dla operatorów elektrowni.
Wybór odpowiednich materiałów do zastosowań wodorowych jest wyzwaniem. W przeciwieństwie do gazu ziemnego, wodór ma szkodliwe mechanizmy, które mogą zagrozić niezawodności w szczególności elementów metalowych. Obowiązujące przepisy nie uwzględniają w odpowiedni sposób oporności na wodór i zazwyczaj ograniczają się do określonych gałęzi przemysłu. W związku z tym niekoniecznie można je przenieść na inne pola.
Skąd więc możesz mieć pewność, że materiały, których używasz, są gotowe na H2 i spełniają wymagania?
TÜV SÜD opracował normę P003 "Odporność materiału na sprężony wodór" jako podstawę certyfikacji we współpracy z producentami komponentów i specjalistami technicznymi. Dzieli się na dwa etapy:
1. Kwalifikacja materiałów i komponentów przy użyciu procedur badawczych wymienionych w normie
2. Bieżące monitorowanie zgodności z certyfikowanymi metodami audytu.
Chcesz dowiedzieć się więcej o mechanizmach uszkodzeń wodorowych oraz odporności materiałów i komponentów? W takim razie weź udział w naszym jednodniowym szkoleniu. Obszarami mechanizmów uszkodzeń H2, adekwatności materiałów i doboru materiałów zajmą się nasi eksperci. Szkolenie jest skierowane w szczególności do producentów komponentów i ich działów rozwoju. Jeśli jesteś zainteresowany, skontaktuj się z nami.
Operatorzy elektrowni oczekują, że producenci instalacji dostarczą przyszłościowe instalacje gotowe na H2. Ze względu na brak jednolitych ram oceny gotowości H2 wszystkim uczestnikom rynku trudno jest formułować jasne i przejrzyste twierdzenia na ten temat. Każdy producent oryginalnego wyposażenia (OEM) lub firma zajmująca się inżynierią, zaopatrzeniem i budową (EPC) każdej elektrowni może przyjąć nieco inną definicję gotowości H2, co utrudnia przyszłym operatorom elektrowni porównywanie propozycji. Różne rozumienie tego tematu może prowadzić do wyzwań w zakresie dodatkowych kosztów, wydajności lub bezpieczeństwa po wdrożeniu przejścia na wodór. Chociaż kilka nowych elektrowni gazowo-parowych jest już sprzedawanych jako gotowe do produkcji H2, nigdy nie ustalono jasnej definicji terminologii.
Jaki jest najlepszy sposób na rozwiązanie tej niejednoznaczności?
TÜV SÜD ustanowił wytyczne dotyczące określania gotowości elektrowni do H2 i zapewnia niezależną certyfikację producentom oryginalnego sprzętu (OEM) i konstruktorom instalacji (EPC). Dla operatorów instalacji zwiększa to bezpieczeństwo inwestycji.
Certyfikacja obejmuje całą elektrownię, w tym wszystkie jej podsystemy. Oceniane są wszystkie ważne etapy cyklu życia instalacji oraz mapa drogowa określająca, w jaki sposób z czasem zostanie zrealizowana konwersja na dodawanie wodoru lub spalanie czystego wodoru. W sumie w procesie certyfikacji są trzy kroki i trzy certyfikaty:
Poziom 1 – certyfikat koncepcyjny:
Procedura przetargowa dotycząca nowego CCPP jest objęta certyfikatem koncepcyjnym. Gwarantuje, że podstawowa koncepcja gotowości H2 odnosi się do wszystkich ważnych problemów i oferuje realne odpowiedzi. Właścicielem koncepcji jest zazwyczaj producent OEM jako producent instalacji lub EPC.
Poziom 2 - certyfikat projektu:
Faza realizacji objęta jest Certyfikatem Projektu. Zapewnia prawidłowe wdrożenie koncepcji gotowości H2 oraz zaplanowanie i budowę zakładu zgodnie ze standardami wytycznymi. Potencjalnymi posiadaczami certyfikatów są zarówno producent instalacji lub EPC, którzy zamierzają zademonstrować operatorowi instalacji pomyślne wdrożenie koncepcji, jak i sami operatorzy instalacji ubiegający się o zatwierdzenie poprzez zlecenie certyfikacji przez stronę trzecią. Certyfikat jest specyficzny dla projektu, ponieważ dotyczy konkretnego zakładu oraz systemów i komponentów, których wymaga.
Poziom 3 - certyfikat przejścia: Eksperci zbadają procedurę przejścia, gdy źródło gazu do spalania zostanie przestawione z gazu ziemnego na czysty wodór lub kombinację gazów w celu uzyskania certyfikatu przejściowego. Upewnią się, że zdefiniowane działania modernizacyjne i modernizacyjne zostały przeprowadzone prawidłowo, a ogólna wydajność i bezpieczeństwo zakładu spełniają kryteria prawne. Posiadaczem certyfikatu może być producent lub EPC odpowiedzialny za działania związane z modernizacją i modernizacją, w celu wykazania właścicielowi, że modernizacja została zakończona pomyślnie. Właściciele zakładów mogą również zatrudnić stronę trzecią, która potwierdzi, że środki modernizacyjne są wdrażane prawidłowo.
Jakie korzyści zapewnia certyfikacja producentom oryginalnego sprzętu i konstruktorom instalacji?
Przewodnik zapewnia jasność i przejrzystość wszystkim interesariuszom projektu elektrowni.
Wytyczne zawierają wszystkie warunki ramowe, które wymagają wyjaśnienia, a także wymagania dotyczące istotnych komponentów i systemów.
Wybierz lokalizację
Global
Americas
Asia
Europe
Middle East and Africa
